Kim bir ağaç dikerse,
Ölümsüzlüğe göz kırpar.

Alev alev açan orman kirazları,
İnsan övgüsünden habersizdir;

Saklı bir korudaki fındık ağaçları,
Ne kazığı ne küreği düşünür;

Georgian meydanlarındaki Londra çınarları,
Dualarında hamilerini anmaz;

Tohum ve filiz sebep aramaz,
Kabuk ve böcek alkıştan kaçar;

Yaprak ve sürgün borç bilmez,
Dal ve kök suskundur— fakat

Kuş koroları her sabah,
Birer methiye gibi şakır:

“Kim bir ağaç dikerse,
Ölümsüzlüğe göz kırpar!” (Felix Dennis- Whosoever plants a tree)

Yaklaşık 3 aylık bir aradan sonra yeniden merhaba.

Bu 3 ay çok hareketli geçti. Londra, New York ve Atlanta. Londra’da tabii ki yine Daunt Books’a uğradım. New York’ta ise acayip bir Michelin yıldızlı restoran gezilerim oldu, işlerin arasında. Bu yıl başında Londra’da bir Turks in Tech buluşması düzenledik. Her gittiğimiz yerde arkadaşlarımızla buluşmak, sektörden çok eğlenceli ve gelecek için de tabii ki çok umut verici. Hadi maddelere dönelim:

115 – Çok uzun yolculuklarda genellikle film izlemeyi tercih ediyorum. Uçakta izlediğim birkaç filmden bahsedeceğim.

116 – Outrun (2024), alkolik bir genç kızın hayatını değiştirmek için çabası, yaşadığı gelgitler ve sonunda başına gelenleri anlatan çok etkileyici bir film.

117 – Woman of the Hour (2023), yine bir kadın hikayesi. Aslında toplumsal bir erkek-kadın ilişkisini ve psikopat bir erkeğin neredeyse yüzlerce kadının hayatını nasıl etkilediğini anlatan bir film.

118 – 1-2 hafta önce ufak bir aram vardı SF’de. Hemen SF MOMA’ya gittim. Orada Amy Sherald’ın American Sublime sergisini gezdim. Günlük hayatın içinde gördüğü Afro-Amerikan insanları son dönemde siyaha yakın gri boya ile ele alıyor. İlk defa keşfettiğim biri. O kadar meşhur ve tanınan biri ki, Michelle Obama’nın da hakikaten çok doğal bir portresini çizmiş (o da sergideydi).

119 – Prens (2023) dizisinin ilk 2 sezonunu da uçakta giderken bitirdim. Daha fazla beklentim vardı ama dizi akıyor ve bölümlerin kısa olması gayet iyi.

120 – Succession’ı (2018) bitirdim sonunda. Son 2-3 bölümü yeniden izlemem lazım ama baba (Logan) bir şekilde çıkacak diye bekledim, çıkmadı

121 – Yeniden Sopranos (1999)’a başladım. Geçenlerde hastalandım, çok ciddi bir şey değil, evde kalıp bir şey izleme türünde bir hastalık. İlk izlediğimde de yaklaşık 5 sene önce yine böyle bir zamanda izlemiştim. Ama şimdi iyi ki 2. defa izliyorum, anlamadığım ya da kaçırdığım yerler varmış.

122 – Monsieur Hire (1989), normalde bana hitap edecek bir film değil fakat bazen eski böyle Fransız filmleri iyi gidiyor.

123 – The Reader (2009), Oscar’lı bir film. Titanic’in Kate Winslet’i çok iyi iş çıkartmış. Hikâye çok orijinal.

124 – Gladiator 2 (2024), izlenmeye değmez. Fakat sırf devam eden bir hikâye olduğu için muhakkak izlenmiştir. Rakamlarına bakmadım, nedir Box Office rakamları?

125 – Conclave (2024), son zamanlarda izlediğim en iyi film olabilir. Bence bu sene Oscar’ı alacak. 1 hafta var Oscar törenlerine, alırsa gelin buraya yorum yazın. Şu an Papa da hastayken bu film çok alakalı bir hikâye, yeni Papa kim olacak tartışmaları geçerken.

126 – Ve İnce Memed 4 biter. Beni bu şekilde sürükleyecek yeni bir Türkçe roman arıyorum. Sanırım Orhan Pamuk’un kitaplarına tek tek dalacağım. Varsa önerileriniz, bekliyorum.

Bir türlü kalamam hiçbir yerde,
sanki bir şey beni itiyor sürekli,
nereye gidersem gideyim,
bir başka yerde olmam gerekiyor gibi.

yaşlanıyorum,
biliyorum,
fakat bu his geçmiyor,
bunu bir tür lanet gibi taşımaya
devam ediyorum.

belki de yanıt o boş sokaklarda
ya da o eski kafelerde değil,
yanıt benliğin içinde kaybolmuş bir yerde,
ama oraya da gidemiyorum. (Charles Bukowski- Bir Türlü)

107- Sakin geçen yaz ve güz sezonu, Amerika’da tatiller başlamadan benim tarafta hareketlendi. Öncelikle Kasım 13’te muhteşem bir Miami Turks in Tech gerçekleştirdik. Bu, benim Miami’ye ikinci gidişimdi. Ancak özellikle Art Basel zamanında gitmek istiyordum, fakat yoğun program nedeniyle bu sene de kaçıracağım. Oraya gitmiş olan varsa, Türk sanat galerileri ve sanatçılarından haberdar olmak isterim.

108- Mustafa Taviloğlu’nun 50 yıldır topladığı sanat eserlerinin sergilendiği 7 ayrı sergiyi görmeyi çok istiyorum. Umarım sergiyi 1 yıl daha uzatırlar ve ziyaret etme şansım olur. Özellikle bir sanat eserini alırken nasıl seçtiğini ve nelere dikkat ettiğini, Cüneyt Özdemir’le yaptığı samimi sohbetten öğrenebilirsiniz. Sohbeti buradan izleyebilirsiniz.

109- Mustafa Taviloğlu’nun söylediklerinden etkilenip İstanbul’da özellikle sanat galerileri ve görsel sanatlarla uğraşan sanatçıları bir bir takip etmeye başladım. Aralarından Nelumbo Studio’dan Kerim Bey’le online tanıştık. Özellikle sanatçılarından Dilara Altınkepçe’nin eserleri dikkatimi çekti. Kendi ifadesiyle, “Milattan önceki dönemlerden günümüze ulaşmış sembolleri ham kumaş üzerine geleneksel teknikler kullanarak güncel ve özgün bir biçimde izleyiciye sunmaktadır.”

110- Napolyon’u hepiniz gibi ben de kulaktan dolma bir şekilde biliyorum. Büyük komutan, savaşçı ve iki defa imparator olarak Fransa’nın başına geçmiş sıradışı bir şahsiyet olarak. Bu sınırlı bilgim, Apple yapımı Napolyon filmi ile derinleşti.

111- Napoleon (2023), yaklaşık bir sene önce çıkmış. Filmi keşke biriniz söyleseydiniz! Filmin fragmanında dendiği gibi:

“He came from nothing. He conquered everything.”

Her şey çok iyi işlenmiş. Özellikle Napolyon’un Josephine’e olan tutkusu, hiç bilmediğim bir konuydu.

112- Bu filmi, David Bell’in kısa ama vurucu Napolyon biyografisi ile taçlandırdım. Filmden hemen sonra okudum ve bazı olayların detaylarını öğrendikten sonra filmi yeniden izlemeyi düşünüyorum.

113- Blue Eye Samurai (2023), Neflix’de sevgili Osman’in tavsiyesiydi. Benim Japonya sevgimi ve ilgimi bildigi icin, ne bulursa Japonya ile alakali hemen paylasiyor.

114- İnce Memed ile serüvenimiz bitmek üzere; maalesef 4. kitap sona eriyor. Ancak Yaşar Kemal ile olan bağımız devam edecek…

Yaz gecesi parıldıyordu; tarlada ateşböcekleri ışıldıyordu.
Ve böyle şeyleri anlayanlar için yıldızlar mesajlar gönderiyordu:
Doğduğun köyü terk edeceksin
ve başka bir ülkede çok zengin, çok güçlü olacaksın,
fakat her zaman geride bıraktığın bir şeyi özleyeceksin,
ne olduğunu söyleyemesen de,
ve sonunda onu aramak için geri döneceksin. (Louise Glück, MidSummer)

97- Sonunda çooook uzun zamandır heybemde bulunan bir kitabı okudum/dinledim. Jack London’ın Türkiye dışında başka bir yerde bu kadar meşhur olmayan kitabı “Martin Eden’i” – neden bizim ülkemizde bu kadar çok biliniyor ve her zaman çok satanlar içinde diye düşünürken tabii ki kendimi yeniden bir “rabbit hole” mahpus eyledim

98- Eğer Jack London’ı merak edip hayatını, kitaplarını ve özellikle Martin Eden analizini izlemek isterseniz ilk başta bu videoyu (Levent Cinemre Martin Eden’i Türkiye’de geniş kitlelerle buluşmasını sağlayan çevirmen) izleyin. Sonra kitaba dalın derim. Martin Eden, her yaratıcı, girişimci ya da farklı şeyler yapmak isteyen insan için mutlaka okunmalı/dinlenmeli.

99- Sonra Selçuk Altun hocamla konuşurken, bana yeni bir kitap yazdığını belirtti. (Aramızda kalsin, kimse duymasın, bu blog’u okuyanlar dışında:) – Sonrasında da Werner Herzog’u duydun mu Aykut dedi? Dedim hocam biyografisini aldım ama okuyamadım, sen oku onu konuşalım dedi. Tamam dedim, biyografiye devam ettim.

100- Sonra bana Herzog’un Fitzcarraldo (1982) filmini izledin mi dedi? Yok dedim ve aynı gün izledim. Acayip bir film, Biz Fatih Sultan Mehmet’in torunları olarak zaten alışığız karadan gemi yürütmeye ama Peru Amazonu’nda yerlilerle, ormana Opera getirmek isteyen “deli” bir adamın nasıl karadan gemi yürüttüğünü anlatan bir şahaser.

101- Sonra ben Werner Herzog hastalığına tutuldum. Ne var ne yoksa hakkında izledim, okumaya başladım. İzlediğim diğer bir filmi ise Aguirre, the Wrath of God (1972) – eleştirmenlere göre en başarılı filmi. Bu da tam anlamıyla “mind fuck” derecesinde bir film, anlatılmaz, izlenir.

102- Herzog aynı zamanda acayip bir belgesel yönetmeni. İzlediğim belgesellerinden birkaçı: Grizzly Man (2005), Happy People: A Year in the Taiga (2010), Tüm Filmleri ve Belgesellerini buradan görebilirsiniz. Aynı zamanda opera yazan/yöneten, oyuncu, yazar… daha neler neler… Sanırım anlıyorum nasıl bir karakterden etkilenecek Selçuk hocam.

103- Sonra geçen sayıda Erje Ayden’i okuduğumu söyleyince bana sağolsun Erje Ayden’in ölümünden sonra Selçuk hocaya teslim edilmek üzere gönderilen notlarından oluşturulan bir nevi biyografik bir romanı bana hem de adresime kendi elleriyle postaladı. Üsküdar’daki Teyzemiz. Kitabın hikayesi ve konusu için buradan detaylı bilgi ( Beat Kuşağı’nın tek Türk temsilcisi bir ajan mıydı?) edinebilirsiniz. Erje Ayden, nedense belki de yeni okuduğumdan dolayı mı olabilir bana Martin Eden’in kitap yazmak için çektiği çileler, yaşadığı her türlü rezilliklerden dolayi birbirine benzer hayatlar yaşadıklarını hissettirdi.

104- İnce Memed, İnce Memed…

Ne diyeyim ki… Ne söyleyeyim sizlere.

Neden bunca zaman bekledim, neden okuyamadım bilemiyorum ama. İnce Memed 2’yi bitirdim, 1’den sonra yağ gibi aktı. 3’ü de bitirmeye, okumaya kıyamıyorum. Sanki bir daha elinize denk gelmeyecek bir nadide parfüm gibi koklayıp, sıkmaya çekiniyorum. Her gün en fazla 10 sayfa okuyup bırakıyorum.

Ince Memed’i tek geçerim, gelmiş geçmiş beni: “tamam abicim bu kitap için Türkçe öğrenilir” dedirtecek bir kitap.

105- Orhan Pamuk’a sonunda şans verdim, Storytel’den çooook uzun sürse de (1.5x ile dinledim) sonunda Masumiyet Müzesi’ni bitirdim. Yani müzeyi çok merak ediyorum, inşallah en kısa zamanda Osman ile ziyaret edeceğiz. Kitapta geçen aşka saygı duymakla beraber iyiki 20’li yaşlarda okumamışım diyorum

106- Son olarak yeni bir Teoman röportajını size hediye ederek ayrılıyorum bu sayıdan. (Sayın Bay Rock Yıldızı kitabini da en kisa zamanda okumak istiyorum)

————-

Çok bereketli bir zaman geçirdim, 10. sayıdan bu yana fakat kısa tutmak için diğer okuduğum, gezdiğim ve izlediklerimi bu kadar zaman beklemeden en kısa zamanda paylaşmak dileğiyle.

85- “Bayılırım şu düzenli dünyaya, Kışı yazı Baharı güzü, Gecesi gündüzü sırayla.” – Melih Cevdet

86- Botero’yu keşfettim yakın zamanda. Tabi ben keşfettiğimde kendisini kaybedeli nerdeyse bir yıl olmuş. Hakikaten kendi tarzı ile var olan Amerika’daki göçmenlerden biri. Kolombiya’dan çıkıp Amerika’ya gelip buradan sıkılıp, Avrupa’da takılıp sonrasında da tüm dünyada fenomen hale gelmiş bir ressam. İlk çıkışı 1959’da Post-Modern Mona Lisa ile olmuştu. Botero diyor ki:

“Kolombiya’da herkes komşusundan, arkadaşından daha iyi bir ressam olmaya çalışıyordu, ben işte dünyadaki herkesten daha iyi olmaya çalışıyordum.”

87- Botero gibi kendine has bir fotoğraf sanatçısı olan Ara Güler’in Uğur Yücel’in gönlünden dinledim. Uğur Yücel diyor ki Ara Güler’in İstanbul resimlerinde bir büyük keder var. Eksik olmasın diyeceğimiz bir insandı diyor Ara abisi için. Bir de kendi hayatında merak ve şüphenin nasıl değiştirdiğini anlatıyor. Bir göz atın.

88- Agota Kristof’un üçlemesini bitirdim 2 hafta önce. Bu kitabı sanırım herkes Serkan Keskin’in Melikşah ile olan muhabbetinden biliyor. Bana da bir arkadaşım ve bu blogun takipçisi geçen ay söyledi. Ve ilk başta Nilay Örnek’le Serkan Keskin’in podcastini dinlememi sonra da kitabı okumamı istedi. Kitap üç bölümden oluşuyor. İlk kısmı çok iyiydi, 2. kısmı biraz karışık, 3’üncü kısmın son 20-30 sayfası çok baş döndürücü. Sonradan öğrendiği Fransızca ile yazdığı kitabın İngilizce çevirisi bana çok yalın ve temiz geldi. Yoksa 480 sayfa kurgu kitabı sayfa atlamadan okuyacak biri değilim. Bu sayının sonunda başka bir uzun kitabı da size anlatacağım.

89- Erje Ayden’i keşfettim. Sağ olsun Selçuk Altun’un Kitap İçin serileri birer hazine. Onu etkileyen yazarlar ve kitaplardan parçaları yayınladığı aylık yazıları kitap haline getirdi son 20 yilda. Ben de arada sıkıldıkça Kitap İçin’i karıştırıp yazar, şair ve ressam buluyorum.

90- Erje Ayden ilginç bir karakter. 20’li yaşlarda (1955) Amerika’ya gidip, Amerika’da De Konning, Seymour Krim, Frank O’Hara gibi döneminin ünlü entelektüelleri ile düşüp kalkmış bir Türk yazar. Ailesi Cumhuriyet dönemi yöneticilerinden. Bunalmış, kendini Amerika’ya atmış bir daha da dönmemiş Türkiye’ye. Zamanında kitapları milyonlar basmış Amerika’da. Ben “Confessions of a Nowaday Child” ile başladım Erje Ayden hikayeme. Bir nevi kişisel hayat hikayesini romanlaştırmış. İngilizceyi sonradan öğrenip bu kadar etkili fakat da dertli bir göçmen hikayesi hakikaten beni şiddetli bir şekilde vurdu.

91- Viktor Frankl gençlere sıkıntı lazım diyor, dediği zaman da 1979- O zamanları çok rahat ve gençleri şımarttığını söylüyor. O zamanların gençleri, şimdilerin amcaları, teyzeleri de bu zamanki gençlere aynı şeyi söylüyor. Peki o zamanki gençler mi daha şımarık yoksa şimdikiler mi?

92- Tezer Özlü‘nün “Cold Nights of Childhood” (Turkcesi Çocukluğun Soğuk Geceleri 1980) kitabıyla karşılaştım. (WINNER OF THE 2023 NATIONAL BOOK CRITICS CIRCLE TRANSLATION PRIZE) Müthiş bir kişisel hikaye/roman. Sanırım 70-80’lerin en ilginç yer altı yazarlarından. Çok kısa ömrüne (42) onlarca evlilik, yurtdışı tecrübesi, akıl hastanesi ve çocuk yerleştirmiş.

93- Başka bir 1950 kuşaklarından Türk ressam’ı da Enis Batur’un bir kitabında adı geçmesi sayesinde keşfettim. Avni Arbaş. O da ilginç karakter 30’lu yaşların ortasında Paris’e yerleşip 30 sene kalıp, hayatta tek istediği şey olan resim yapmaya çalışmış. Özellikle Kuvayi Milliye resimleri ile bilinen Avni Arbaş’ın bir resmini koleksiyonuma eklemeyi çok isterdim. Avni Arbaş’la yapılan bir röportajda diyor ki:

“Bedenen Türkiye’den ayrıydım ama zihinsel olarak buradaydım, kitaplar, mecmualar gelip gidiyordu arada. Müthiş bir nostalji vardı bende hasret” diyor.

94-Kendisi gibi de kızı bu sefer 30 yıl Amerika’da kalmış sonra orada bir Kızılderili asıllı bir oyuncu ile evlenmiş, torunu da ilk eşi gibi 35 yaşında kalp krizinden vefat eden oyuncu ve model Derya Arbaş.

95- Hayatımda ilk defa karşılaştığım, hiç duymadığım bir yazarın 600 sayfalık bir kitabını okudum. Hamdi Koç’un “Çıplak ve Yalnızlık” kitabı. Kendi kendime diyorum Aykut ne oldu oğlum yaşlandın mı ne iş? Bu kadar sayfa roman okunur mu?:)

Valla 1-2 aydır sosyal medyayi ve gerekli/gereksiz başka okumalarımı da azaltınca roman’a & şiir’e yer kalıyor. Kitap 10 sene önce çıkmış, hikaye surukleyici son 50 sayfadayim.

95- Film Önerileri

“One Flew Over The Cuckoo’s Nest” (1975)- Tezer Özlü’nün akıl hastanesi sürecinde de izlediği bir film olduğundan listeme aldım. 5 Oscar’lı, Jack Nicholson’ı Jack Nicholson yapan film. Beni özellikle sonu çok etkiledi.

“On the Waterfront” (1954)- Elia Kazan’ın çektiği, Marlon Brando’yu Hollywood sahnesine kazandıran, zamanın iyi filmi- 8 Tane Oscar almış. Tabi şimdi izleyince biraz bazı yerler bayağı kaçıyor.

“Beş Vakit” (2006)- Reha Erdem’in ilk izlediğim filmi. Hikaye bizim, hepimizin hikayesi. Bol ödüllü aynı zamanda.

96- Bu sayıyı bir şekilde hepimizin kulağının aşina olduğu ama kimin eserinin ve eserinin bilmediğim bir parçayı size hediye ediyorum. Dmitri Shostakovich’den – Waltz No. 2

73- “Sen yine de unutma, her kuyu kendi yalnızlığını yaşar, her kuş kendi sesiyle karşılar sabahı.” – Gonca Özmen

74- Hayat sanki biraz Charlie Chaplin’in “Modern Times” hali gibi geldi bana. Her şeyi optimize etmeye çalışıyoruz, sonrasında da kafayı kırıp sistemin içinde kayboluyoruz. 1936’da bile bu film sahnesinde bu kadar optimize hallerin içinde insanlar bu kafalara geldilerse, bizim vay halimize.

75- Tam da bu konulara kafa yorarken, modern filozoflardan Byung-Chul Han’a denk geldim. Kendisi aslen Koreli olup, uzun yıllardır Almanya’da yaşayan bir düşünür. Ondan bir iki tane alıntı yapayım:

“Başarı odaklı toplumda, bireyler kendilerini sürekli olarak geliştirmeye ve optimize etmeye çalışır. Her birey kendi potansiyelinin girişimcisi haline gelir ve kendini bir proje olarak görür.”

“Neoliberal politikalar, bireyin özgürlüğünü ve kendini gerçekleştirme arzusunu sömürerek, onları kendi kendini sömüren bir özneye dönüştürür. Bu politikalar, bireyin özgürlük illüzyonu altında kendini sürekli olarak çalıştırmasına neden olur.”

76- İnce Memed serisine sonunda başladım. İlk kitap inanılmazdı. Kendime çok kızdım, bunca yıl neden bekledim diye.

77- Diğer uzun zamandır beklediğim okumadığım yazar ise Orhan Pamuk. Denemelerim oldu ama hiçbiri beni bir şekilde kucaklayamamıştı. Masumiyet Müzesi’ni dinliyorum.

78- Sonradan sahaf, koleksiyoncular koleksiyonlarını oluştursun diye işe başlayan – Librakons Sahaf’ın kurucusu, ticaret beklentisi olmayan, düşük tempoda ama çok para kazanan Mustafa Ekber diyor ki:

“Para ile imana bir de kitabı katmak lazım. İyi kitabın (koleksiyoner anlamda) kimde olduğunu kimse bilmez.”

79- İki tane Japon Amerikalı ressamın hikayesini sizle paylaşmak istiyorum. İkisi de Amerika’ya geç yaşlarda gelmiş ve geri dönmemişler. Tadaaki Kuwayama ve Chiura Obata. Bu ay SFMOMA’da tanıştım kendileri ile. Tadaaki’nin çok ilginç eserleri 1960’ların medya ve mesajlarında sergilenirken, Obata’nın uzun süredir devam eden bir sergisi vardı. Haftaya bitecek bu sergiyi bitmeden görmek istedim.

80- Tadaaki Kuwayama, 26 yaşında (1952) gelip, eşiyle New York’ta bir loftta yaklaşık 60 sene boyunca minimalist sanat ve resimle ilgilenmiş. 2023’te 91 yaşında vefat eden bu ilginç ressam, bazen direkt resim malzemesini hiç dokunmadan sergiliyor. İzlediğim röportajında resimlerine neden bir isim vermemesinin sebebini de “resim sadece boya ve görsel değildir, aynı zamanda zihinseldir” diyor.

81-Chiura Obata ise Amerika’ya 18 yaşında (1903) gelip Yosemite Park ve Kaliforniya’ya aşık olmuş. 1920’ye kadar kalıp sonra Japonya’ya dönüp tekrar dayanamayarak geri gelmiş. UC Berkeley’de 1942 yılına kadar hocalık yapmış. Hikayenin acı tarafı, Amerika’da 2. Dünya Savaşı’nda Japon-Amerikalılara yapılan haksızlıktan nasibini almış. 1942-1945 yılları arasında toplama kamplarında sürgün hayatı yaşamış. Burada boş durmamış, halen resim dersi ve kurslarına devam etmiş.

82-Bu iki Japon hikayesi, bana ilginç uzun zamandır aklımda olan Amerika’ya geç yaşlarda gelmiş sanatçıları, ressamları, yazarları bir “immigrant story” olarak toplamak ve sergilemek isteğimi tetikledi. Ne zaman özellikle 20’li yaşlarda Amerika’ya gelmiş ve bir şeyler başarmış birisi görsem, acayip kendime yakın hissediyorum. Bu özellikle sanat dalında olunca daha da hoşuma gidiyor. Girişimcilik konusu biraz daha toleransı yüksek bir konu Amerika’da. Bir şirket kurup para kazanmak, görece başka bir dilde bir resim, müzik ya da kitap yazmaktan daha kolay.

83- Müzik ve resim gerçi daha da evrensel. En zoru ve en az gördüğümüz zaten kitap, özellikle hikaye, roman ve şiir yazmak. Çok fazla örneği maalesef yok. En meşhuru Vladimir Nabokov, o da geldiğinde zaten çok önemli bir yazarmış. Rusça yazmayı bırakmış Amerika’ya geldiğinde (1940), 41 yaşında.

84- John was trying to contact Aliens (2020) acayip bir hikaye. Ben bu şekilde kısa belgeselleri çok seviyorum. Netflix’te uzun zamandır böyle ilginç bir şeye denk gelmemiştim.

62-“Okuduğumuz kitaplar, izlediğimiz tablolar, dinleyip unuttuğumuz müzik ve yürüdüğümüz yollardan ibaretiz”- Sergio Pitol ( 1933-2018)

63-Maurice Ravel’in Bolero’sunu dinlemediyseniz çok şey kaçırmışsınız hayatta. Ben sanki bir şekilde aşina idim bu şahesere fakat bilinçli ve bilerek ilk defa dinledim yakın zaman önce.

64- Bolero’un ve Ravel’in hikayesini öğrenmek isterseniz Classics Explained kanalının bu videosunu tavsiye ederim.

65- Son Rastgele’den sonra Londra, Mallorca, Fethiye, İstanbul, New York, Paris ve Cannes’a gitmişiz. Şehir listesinden de anlaşılan baya ortaya karışık bir cümbüş havası. Londra bana çok iyi geliyor hep. Ailecek gezip göremediğimiz bir National History Museum oldu. Tabii ki benim kalabalık ortam sevmeyen hallerim sayesinde Pia ile 165 milyon yıllık Dinozor tarihini 15-20dk’a sığdırdık(m).

66- Mallorca’da çok anlatılacak bir şey yok. Fakat Soller şehri çok ilginç bir manzarayla karşıladı bizi. Her yer Kırmızı Beyaz Hilal bayrakları ile donatılmıştı. Bize bu kadar karşılama gerek yok derken, aslında o haftanın Soller şehrinin bir haçlı seferinde Müslüman ordularını yenmesinin kutlama haftasına denk geldiğimizi anladım. Fakat çok eğlenceliydi. Bu arada hayatımda yediğim en güzel Kalkan balığını da burada yediğimi eklemekten geçemeyeceğim.

67-Mallorca aynı zamanda dünya çapında ünlü Rafael Nadal’in memleketi. Her yerde Nadal okullarının reklamları bilboardları süslüyordu. Aynı zamanda Rafael Nadal’in böyle bir adada büyüyüp derin sudan korktuğunu fakat en sevdiği hobisinin tek başına uzun saatler balık tutmak olduğunu öğrendim. ( wikipedia çukuruna düşüp her şeyi detaylarına kadar okuyan var mı benim kadar emin değilim.)

68- New York çok iyiydi. Turks in Tech buluşmasını gerçekleştirdik yeniden. New York’a her gidişimde bana nedense bir Ankara havası veriyor. Belki yazlarının çok sıcak ve kışlarının çok soğuk olması. Ya da şehir hayatı, yürümenin en azından benim çocukluk Ankaram’da ki gibi olması halleri mi ki? (Seyranbağları-Kızılay-Tunalı)

69-Paris’te bu sefer’de Louvre müzesini görmek bana nasip olmadı. Sadece 24 saatlik bir seyahatim’de Louvre görmek için vaktim olacağını düşünsem’de her resmi inceleyip gezmenin en az 3 ay süreceği bu müzeye giriş sırası ana baba günüydü.

70- Fakat Paris’in sürprizi bu blogun sıkı takipçisi Dilan ve erkek arkadaşı Ege ile beraber oturup sohbet etmekti. Ege Türev çok yetenekli bir müzisyen. Kendisinin son parçası “Summit Meeting” benim uçaklarda en yakın arkadaşım oldu. Dilan’da eğitimini Sorbonne da başarılı bir şekilde bitirmiş. Paris Turks in Tech’in süper bir üyesi.

71-Film Önerileri:

Oldboy (2003)– Acayip bir Kore filmi. Hikayesi başlangıç ve sonu beklenmedik (iyi anlamda)

Saltburn (2023)– Ana karakter’in oyunu acayip. Nasıl bir senaryo, nasıl bir film helal olsun Amazon (Amazon Yapımı) diyorum. –BAFTA FILM AWARDS 5X nominee

Iron Claw (2023)– Zac Efron’u seviyor muyum? Gıcık mı oluyorum bilmiyorum. Ama bu film’de içinden başka bir oyuncu çıkmış.

There will be Blood (2008)– Bu filmde Daniel Day-Lewis ne oynamış kardeşim. Zaten Oscar’ı kapmış bu filmde. Hikayesi tipik Amerikan filmi gibi başlarken hiç oralarda kalmayıp sizi tamamen içine çekiyor. Çok ilginçtir bir kaç film sonra Daniel Lewis erken yaşta emekliğe ayrılmış.-Oscar 2X Winner

72-Çok ilginç bir yalnızlık üzerine yazılmış kısa öykü kitabıni bitirdim. 22 tane yazar tarafından onların yalnızlık üzerine kendilerinin yalnızlık hikayelerini anlattığı The Lonely Stories ilginç bir kitap bakmanızı tavsiye ederim.

51- The Godfather kitabini bitirdim. Super oldu kitabi okumak. Film Serisi tabiki bir saheser fakat kitap’dan da baya bir not aldim. Ilerleyen gunlere aforizma olarak onlari burada ara ara madde olarak paylasmak istiyorum.

52- Philip Roth’dan Everyman romanini okudum. Bu romani nasil mi buldum? Menlo Park’da yeni kesfettigim Feldman’s Books‘da gezinirken. Everyman’i almistim eve koymustum. Bilen bilir sadece “fiction” kitaplarin hard copy’sini aliyorum. Evde kizima ufak bir hikaye, roman ve siir kitapligi kuruyorum yavas yavas. Babam ilerde ne okumus diye belki bakar, ilgisini ceker. Bu kitabi’da aldim ve koydum bir koseye. Sonra canim sikildigi bir vakit bir elime aldim, alis o alis. 2-3 saat’de bitirdim hepsini.

53- Gibi’nin yeni sezonu geldi, izlediklerimin arasinda en cok sevdigim bu sezon’da “Yokluk” oldu.

54- Arap kahvecisinde “Turkish Coffesini” bekleyen bir Amerikali-Cin’li arkadasin okudugu kitap uzerine basladigimiz sohbet sonrasinda basladigim Babel: Or the Necessity of Violence: An Arcane History of the Oxford Translators’ Revolution cok iyi gidiyor. 1830larin Oxford’u, Ingilteresi ve Ingilizlerin dunya hegomanyasini anlamak isterseniz cok iyi bir hikaye. Biraz gercek, biraz kurgu.

55-Kitabin yazari R.F. Kuang odullu, Yale & Cambridge mezunu ailesi ile 4 yasinda Cin’den Texas’a tasinmis bir gurbetci ailenin kizi. Ben normalde boyle yazarlar hic okuma(m)dim. Fakat acayip akici bir dille ve cok farkli bir yazim tarzi var.

56-A Married Woman (1964)– Bu film zamainin cok otesinde bir film. Bir sekilde izlenmesi gerekenler listeme girmisti, yari film yari belgesel gibi.

57-Jean-Luc Godard’in diger filmleride listemde. En guzeli Fransiz filmlerini yazin bir guney fransa ve paris arasinda gecirilen bir seyahat’de bitirip, filmlerin eski ve yeni fransasini yasamak. Ilginc bir proje olur. Belki aynisini baska ulkelerde de yapilir ne dersiniz?

58-Smoke Sauna Sisterhood (2023)- 2023’de kazanmadik odul birakmayan bir Belgesel. Hikayesi ve mesajlari cok derin. Bence yetiskin her kadinin izlemesi gerekiyor. Tabiki erkekler’de izlese super olur.

59- Kayserili meshur Hollywood Film yapicisi ve yonetmeni Elia Kazan’in hayat hikayesi “A Life” son zamanlarda beni bu kadar kendine ceken ve dusunduren bir biyografi olmadi.

60- Amerika, Anadolululuk ve Girisimci olmasi en basta ortaya cikan ilk 3 ortak ozelligimiz.

61- Elia Kazan’in ailesinin Kayseri’den Amerikaya gelme hikayesini anlattigi “America, America (1963)” filmi listemde vakit bulur, bulmaz izlecegim. Bu film icin Elia Kazan kitapta bahsettigi uzere yaklasik 50 kusur yil sonra ilk defa dogdugu Istanbul’a ve babasinin memleketi Kayseriye ziyaret etmis film oncesi.

————-

Gelecek Rastgele’de daha cok Elia Kazan konusacak gibiyiz. Varsa izlediginiz film, kitap ve muzik lutfen yorumlarda paylasmayi unutmayin. (eger bu bulteni email olarak aliyorsaniz yazinin basligina tiklayip, websitesinden yorum birakabilirsiniz)

sevgiler

aykut

41- Tate Modern’e sonunda gittim. Muhtesem bir yer. Sadece burasi icin bile Londra’da yasanir. “Capturing the Moment” sergisi tek kelime ile vurucuydu.

42-Picassolar buyuluyeciydi. Le Marin’i keske evimin bir kosesini suslese:)

43- Le Marin bu arada 2018’de 70 Milyon Dolarla satisina konulurken hasar gormus. Ben hasarli haline de talibim:)

44- Gecen haftaki Londra is seyahatim’de ayni zamanda National Gallery’de ilk defa bu kadar Monet ve Rembrandt gordum. Rembrandt’in 34. yasinda kendini cizdigi portresi bana cok dokundu.

45- Monet’in de Bathers at La Grenouillère ve Snow Scene at Argenteuil ‘de epey vakit harcadim.

46- Dumb Money (2023)– Guzel film. Hepimizin COVID doneminde icinde bulundugu zamanlardaki bol paranin ve RobinHood ile gelen stock sevdasini ele alan bir film. Bende bir 5-10 kagit neden ateslemedim GameStock’a diye dusunmedim degil.

47- Past Lives (2023)– 12-13 yasinda Kore’den ayrilan iki arkadasin 20 yil sonra New York’da bulusmasi. Ozellikle Kore kulturel normlarda Turkiyeye cok benzeyen bir ulke. Acikcasi bu film benzer hikayesinin Turk versiyonu olsa ben izlerim.

48- Selcuk Altun’un tavsiyesi ile daha once de gittigim Daunt Book Store‘a yeniden gittim. Marylebone’da o kadar sik magaza ve cafelerin arasinda cok orijinal bir mekan. Ozellikle kucuk merdivenlerle cikilan ust kati kesinlikle benim favorim.

49- Londra’da yasiyorsaniz ya da ziyaret ediyorsaniz bir yazar soylesine denk gelmelisiniz burada, onumuzdeki gunlerde ki etkinlikler burada

50- Sevgili Osman’in hediyesi olan Godfather’i bu aralar okuyorum. Herkes gibi bende filmleri birkac defa izledim. Fakat kitap cok akici. Tesekkurler yeniden Osmancim.

32- Emily Esfahani Smith’in “Hayatta Mutlu Olmaktan Çok Daha Fazlası Var” adlı TED Konuşmasını dinledim. Hayatın anlamını bulmanın, ya da daha doğrusu anlamlandırmanın mutlu olmaktan daha değerli olduğunu söylüyor. Bence de haklı. Onun da değindiği gibi, hayat seni kabul eden, seni çekip çevreleyen ve senin de onlara yardım ettiğin bir grupla anlam kazanıyor. Benim yazılarım mesela, benim hayatımı daha anlamlı kılıyor. Sizinkiler neler, bir düşünün.

33- Leylak (2021) adlı kısa filmi izledim. Çok dokunaklı. COVID’in Amerika’da yaşayan gurbetçi bir Türk ailesine yaşattıkları. YouTube’dan ücretsiz izleyebilirsiniz. (17 dakika)

34- Elon Musk’ın biyografisini bitirmek üzereyim. İzlenimlerimi ve yorumlarımı X üzerinden paylaştım.

35- Beyti Engin’den Edip Cansever’in “Mendilimde Kan Sesleri” şiiri, sanırım en sevdiğim seslendirilmiş şiirlerden birisi.

36- Uçakta Mahsun Kırmızıgül’ün Prestij Meselesi (2023) filmini izledim. Oğlu Mahmut’un babasını canlandırması çok şahane olmuş. Instagram’dan Mahmut’a film hakkındaki yorumlarımı yazdım, sağ olsun geri dönüş yaparak beğenmeme sevindi.

37- Selçuk Altun’la yüz yüze buluştuk geçen hafta İstanbul’da. Beraber çay içip, kitaplar ve hayat hakkında konuştuk. Sonrasında beni ofisine davet etti ve bana hazırladığı okuma listesini paylaştı. Hayat çok garip. Bir şeyi çok istersen, bir şekilde çekim yasası ya da neyse adı onun seni bir şekilde ulaştırıyor. Ama çok istemek lazım, işin sırrı bu.

38- Uçakta mutlaka oku diye “Bizans Sultanı”nı diye yeniden tembihledi. Bende İngilizcesi olduğunu söylediğimde çıkartıp bir tane Türkçesini verdi ve onu da imzalamayı unutmadı.:)

39- Bizans Sultanı‘nı bitirdim. Şahane bir kurgu. Bizans kültürü, İstanbul’un fethi öncesi ve sonrası için adeta bilgi taşan bir roman.

40- Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One (2023) filmini izledim. Tom Cruise sonunda yaşlanmış, bu filmde çok belli. Dövüş sahneleri çok yapmacık, hikaye zorla gidiyor. Yani uçakta can sıkıntısından izlenecek bir film.

——-

Yorum, fikir ve önerilerinizi (kitap, film, müzik vb) bekliyorum.